Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Αναζητώντας τον Κ


 Άγνωστο για πολλούς, καθώς και για τον γράφων, το αν και το κατά πόσο υπάρχει ο μυθικός κ. Κ. Κάποιοι, κάπου, σε ανύποπτα και μεταξύ τους ασύνδετα χρονικά σταυροδρόμια ελέχθη πως τον είδαν, του μίλησαν. Ήταν ψιλός, καλοντυμένος, με φινετσάτη καλίκωση. Με ακριβή κόμμωση και με ένα χαμόγελο ευγενές που παρ ότι σου μολογούσε καθαρά ότι θα σε εκμεταλλευτεί περίτεχνα μέχρι τελευταίας σταγόνας, η έλξη που σου ασκούσε ήταν αβάσταχτη σαν τραγούδι σειρήνας. 
 
Αν αλήθεια υπάρχει ο Κ και αν είναι όντος όπως τον περιγράφουν δεν το ξέρουμε, η ιστορία του όμως μας είναι γνωστή:
 
Γεννήθηκε, λένε, περί τα 1800 και κατά την περίοδο του ατμού, αόριστη η τοποθεσία αλλά λίγης σημασίας αφού από τότε, αγέραστος, γύρισε και ακούστηκε σε κάθε σπιθαμή γνωστής γης. Στο σπιτικό ήσαν τα δύο αρσενικά(αγνώστου πατρός) και η μητέρα, πόρνη στο επάγγελμα
· γυναίκα τόσο σκληρή και απάνθρωπη όσο σαγηνευτική και τρυφερή. Τα παιδιά, από πιτσιρίκια, πάντα ενάντια ο ένας στον άλλο. Ο αδερφός του πρωταγωνιστή μας, μικρότερος αλλά όχι και λιγότερος. Ίσος σε σπιρτάδα και αντάξιος σε λόγο. Κα οι δύο τους αφήσανε το σπίτι νωρίς, με την ευχή της μάνας «Πηγαίντε κι ο κόσμος θα σας δώσει απλόχερα όσα δε θέλει να γνωρίζει για δικά του, πάρτε τα και ύστερα δικάστε τον με αυτά». 
 
Ο μικρότερος αδερφός, φίλος με την ανίσχυρη κοινωνία, μετέπειτα αρχηγός των ταλαιπωρημένων και των επίμοχθων, πάλευε και αντιμαχόταν τον Κ και την κομπανία του. Ήξερε καλά πως να μιλά και να συγκινεί. Ο Κ έμοιαζε περισσότερο στη μητέρα του, καλλιεργήθηκε και επιβίωσε σε έναν κόσμο ληστρικών χαρακτηριστικών όπου μετέπειτα χρίστηκε απ' αυτόν ηγέτης-θεσπιστής του. Η ευχή της μάνας φάνηκε προφητική, αλλά ο Κ ήταν ακόμη αγνός· γιατί να δικάσει εκείνους που έβλεπε για φίλους;
 
Οι φίλοι του τον έκαναν Θεό, αλλά όχι χωρίς λόγο. Του φόρτωσαν όλα όσα δεν ήθελαν για δικά τους· τον έκαναν Θεό, αλλά τον έκαναν και τέρας. Κι εκείνος το είδε και η ευχή της μάνας πήρε σάρκα και οστά. Με την ίδια δύναμη που δεν λογάριασαν καλά για να του δώσουν τους δίκασε σε ένα αναμεταξύ τους αιώνια πλανεμένο και νευρόσπαστο φανατισμό, και μέχρι σήμερα όλοι σχεδόν ασπάζονται την ανεξιχνίαστη δύναμη του, είτε σαν υποτελείς είτε σαν πολέμιοι.

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Γιαγιά, ξέθαψε τα 100άρικα!


Το τηλέφωνο σε ξυπνάει το πρωί: 
«Έλα, χαμός! Όλη-νύχτα η τράπεζα τύπωνε δραχμές!»
Και τώρα; 

Τρέχεις και δεν φτάνεις, «τραβάς» χρήματα από δω, τα βάζεις εκεί, τραβάς τα μαλλιά σου, το λες σε γνωστούς κι αγνώστους, και αυτοί με τη σειρά τους σε άλλους, πέφτει το χρηματιστήριο, ανεβαίνει το χρηματιστήριο, κλπ, κλπ. Που να κάθεσαι τώρα να ελέγχεις τι ισχύει και τι όχι; Ο κόσμος καίγεται!

Τι έγινε;

Ακούγανε λέει, οι περίοικοι, την τράπεζα, όλο το βράδυ, να τυπώνει δραχμές!! Και μη χειρότερα! Επίσης, ένα καράβι έφερνε ειδικό χαρτί για να εκτυπωθούν πεντοχίλιαρα!

Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες φήμες τρομοκρατούν τον ήδη μπερδεμένο κόσμο και εν τέλει πετυχαίνουν το ζητούμενο  οδηγώντας σκόπιμα την αγορά σε προβληματικές μεταβολές. 

«Γιατί θες να με φας;»…

Η πονηριά και η αθλιότητα έρχεται εκ των έσω(!) και φυσικά κάποιοι ωφελούνται σε βάρος της χώρας. Εκτός κι αν έχει κανείς τη γνώμη, ότι όλα γίνονται για πλάκα… «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη»… 

Conclusion:

Εν πάση περιπτώσει, μια χώρα δεν αλλάζει νόμισμα μέσα στη νύχτα και στα κρυφά, σα να μην τρέχει κάστανο. Επίσης, τι να το κάνει το χαρτί; Εκτός κι αν τυπώνουν χιλιάρικα απ' ευθείας από αρχεία .jpg. Για κάθε άλλη περίπτωση οι μήτρες για την δραχμή, είναι στο μουσείο της ΤτΕ…

Όπως και να έχει το θέμα, επειδή σε ανάλογους καιρούς πολλά ακούγονται,  ο καθ' ένας, πρέπει, ψύχραιμα, να εμπιστεύεται την λογική του και μόνο, και να είναι εξαιρετικά δύσπιστος με κάθε λογής σωτήρα.
Βέβαια, επειδή όντως κανείς δεν ξέρει, πότε θα γίνει τι, είναι μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε ποιοι από εμας θα ήμασταν προετιμασμένοι για μια αλλαγή νομίσματος ακόμα και αν συνέβαινε σήμερα…


Σημείωση:

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι αν κάτι σχετικό όντως συμβεί θα φταίνε οι μυστήριοι  κερδοσκόποι ή τα "παπαγαλάκια". Προφανώς μπορούν να προκαλούν προβλήματα, αλλά βραχυπρόθεσμα. Τα χάλια μας σαν χώρα είναι αλλουνού παπά... Διαφορετική άποψη νομίζω είναι αφελής...

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010