Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Αναζητώντας τον Κ


 Άγνωστο για πολλούς, καθώς και για τον γράφων, το αν και το κατά πόσο υπάρχει ο μυθικός κ. Κ. Κάποιοι, κάπου, σε ανύποπτα και μεταξύ τους ασύνδετα χρονικά σταυροδρόμια ελέχθη πως τον είδαν, του μίλησαν. Ήταν ψιλός, καλοντυμένος, με φινετσάτη καλίκωση. Με ακριβή κόμμωση και με ένα χαμόγελο ευγενές που παρ ότι σου μολογούσε καθαρά ότι θα σε εκμεταλλευτεί περίτεχνα μέχρι τελευταίας σταγόνας, η έλξη που σου ασκούσε ήταν αβάσταχτη σαν τραγούδι σειρήνας. 
 
Αν αλήθεια υπάρχει ο Κ και αν είναι όντος όπως τον περιγράφουν δεν το ξέρουμε, η ιστορία του όμως μας είναι γνωστή:
 
Γεννήθηκε, λένε, περί τα 1800 και κατά την περίοδο του ατμού, αόριστη η τοποθεσία αλλά λίγης σημασίας αφού από τότε, αγέραστος, γύρισε και ακούστηκε σε κάθε σπιθαμή γνωστής γης. Στο σπιτικό ήσαν τα δύο αρσενικά(αγνώστου πατρός) και η μητέρα, πόρνη στο επάγγελμα
· γυναίκα τόσο σκληρή και απάνθρωπη όσο σαγηνευτική και τρυφερή. Τα παιδιά, από πιτσιρίκια, πάντα ενάντια ο ένας στον άλλο. Ο αδερφός του πρωταγωνιστή μας, μικρότερος αλλά όχι και λιγότερος. Ίσος σε σπιρτάδα και αντάξιος σε λόγο. Κα οι δύο τους αφήσανε το σπίτι νωρίς, με την ευχή της μάνας «Πηγαίντε κι ο κόσμος θα σας δώσει απλόχερα όσα δε θέλει να γνωρίζει για δικά του, πάρτε τα και ύστερα δικάστε τον με αυτά». 
 
Ο μικρότερος αδερφός, φίλος με την ανίσχυρη κοινωνία, μετέπειτα αρχηγός των ταλαιπωρημένων και των επίμοχθων, πάλευε και αντιμαχόταν τον Κ και την κομπανία του. Ήξερε καλά πως να μιλά και να συγκινεί. Ο Κ έμοιαζε περισσότερο στη μητέρα του, καλλιεργήθηκε και επιβίωσε σε έναν κόσμο ληστρικών χαρακτηριστικών όπου μετέπειτα χρίστηκε απ' αυτόν ηγέτης-θεσπιστής του. Η ευχή της μάνας φάνηκε προφητική, αλλά ο Κ ήταν ακόμη αγνός· γιατί να δικάσει εκείνους που έβλεπε για φίλους;
 
Οι φίλοι του τον έκαναν Θεό, αλλά όχι χωρίς λόγο. Του φόρτωσαν όλα όσα δεν ήθελαν για δικά τους· τον έκαναν Θεό, αλλά τον έκαναν και τέρας. Κι εκείνος το είδε και η ευχή της μάνας πήρε σάρκα και οστά. Με την ίδια δύναμη που δεν λογάριασαν καλά για να του δώσουν τους δίκασε σε ένα αναμεταξύ τους αιώνια πλανεμένο και νευρόσπαστο φανατισμό, και μέχρι σήμερα όλοι σχεδόν ασπάζονται την ανεξιχνίαστη δύναμη του, είτε σαν υποτελείς είτε σαν πολέμιοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: